W przypadku włoskich dań nie mniej ważny
niż sos jest sam makaron. Jest ich wiele rodzajów i prawdziwą sztuką jest
umiejętność ich rozpoznawania. Jeśli jednak zależy nam na przygotowywaniu
potraw jak najbardziej zbliżonych do oryginalnych receptur, dobrze jest
zaznajomić się z kilkoma podstawowymi odmianami. Nie sposób byłoby wymienić
tutaj wszystkich – jak już wspominałam we wcześniejszych wpisach, istnieje
około 300 rodzajów makaronu. Różnią się one nie tylko kształtem, ale również
składem, a niekiedy nawet kolorem. Obok chleba makaron jest jednym z
podstawowych źródeł węglowodanów – odpowiednio przyrządzony nie jest jednak
bardzo kaloryczny. Różnorodność makaronowych nitek i klusek otwiera przed nami
wiele możliwości kulinarnych.
Oto kilka
najważniejszych odmian makaronu:
- Cannelloni to nic innego jak makaronowe rurki o dość dużej średnicy. Nadziewa się je najczęściej mięsem mielonym, sosem beszamelowym i pomidorowym. Jednak odmiana ta może posłużyć również do przygotowania ciekawych przekąsek.
- Conchiglioni ma kształt zbliżony do muszli ślimaków porcelanek, jest dość duży i nadaje się do nadziewania. W sklepach można go znaleźć również pod nazwą Jumbo Schells.
- Farfalle to popularne kokardki. Można z nich przygotować nie tylko smakowite pasty, ale również wspaniałe sałatki. Odmiana ta jest bardzo dekoracyjna i lubiana - również przez najmłodszych.
- Gnocchi to kluseczki przypominające polskie kopytka. Sprawdzają się w zestawieniu z sosami pomidorowymi, grzybowymi (szczególnie pieczarkowymi), albo ze słynnym pesto.
- Lasagne to znane wszystkim płaty makaronowe. Poza tradycyjną potrawą o tej samej nazwie może posłużyć do rozmaitych zawijanych zakąsek.
- Linguine jest odmianą spaghetti. Od swojego słynnego krewniaka różni się spłaszczoną powierzchnią. Polecany jest do pesto i owoców morza.
- Maniche to rurki, ale ścięte prosto, nie tak jak penne. Najczęściej są skośnie rowkowane. Można je podawać z mięsem mielonym, w sosie z brokułów i białego wina.
- Penne, czyli pióra lub rurki. Ma zastosowanie podobne do linguine. W sklepach znajdziecie penne gładkie (penne liscie) lub rowkowane (penne rigate).
- Ravioli to makaronowe pierożki, które nadziewa się mięsem, serem, szpinakiem lub innymi warzywami.
- Riccioli to prawie to samo, co popularne w Polsce świderki. We Włoszech podaje się je najczęściej ze szpinakiem i serem, jednak w rodzimej wersji sprawdzą się również z serem białym i cebulką lub serem białym i cukrem.
- Tagliatelle, czyli popularne wstążki – dość szeroka odmiana (ok. 6 do 10 mm). Pasuje do sosu bolognese. Historia tagliatelle sięga XIII wieku – do jego stworzenia kucharza zainspirowała podobno fryzura jednej z dam zaproszonych na królewski ślub :)
- Tortellini to małe pierożki, podobne do polskich uszek. Nadziewa się je serem, mięsem lub grzybami i polewa sosem pomidorowym.
Jak
gotować makaron?
Największym grzechem
popełnianym podczas przygotowywania włoskich dań (i nie tylko!) jest gotowanie
makaronu na miękko. Nie od dziś wiadomo, że im bardziej przetworzony produkt,
tym mniej zdrowy. Makaron zawsze gotujemy al
dente, co po włosku oznacza na ząb.
Makaron powinien mieć wyczuwalny lekko twardy rdzeń. Tak przyrządzony wygląda
estetycznie nawet w sałatce, lepiej radzi sobie z nim również nasz układ
trawienny. Do garnka z wodą dobrze jest dodać odrobinę soli i oliwy z oliwek,
dzięki czemu nie będzie się on sklejał. Nie hartujemy makaronowych nitek! Po
pierwsze spłukiwana jest wtedy wierzchnia warstwa skrobi, a po drugie – Włosi zawsze
podają gorący makaron. Zazwyczaj na opakowaniu producent umieszcza zalecenia,
jednak sprawdza się zasada, że na 1 litr wody powinno przypadać 100 gram
makaronu. Jeśli jest on zbyt długi, nie łamiemy go, ale czekamy aż zanurzona
część stanie się miękka – wówczas w garnku zmieści się cały. Makaron odcedzamy
w sitku i nakładamy na talerze głębokie (ewentualnie miseczkę) cedzakiem lub
specjalną łyżką. Niektóre odmiany, takie jak cannelloni czy lasagne można podać
na stół w eleganckich naczyniach do zapiekania.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz